Pomimo rosnących wskaźników otyłości w krajach rozwiniętych, aspiracje do osiągnięcia perfekcyjnej, smukłej figury nie maleją. W rzeczywistości, wygląd często jest kluczem do sukcesu zawodowego. Ruch „body positive” stara się przeciwdziałać temu trendowi, jednak w wielu sektorach atrakcyjny wygląd nadal jest ważnym atutem. Z tego powodu pojawiają się coraz to nowe propozycje diet mających na celu szybką utratę wagi. W tym artykule skupimy się na diecie ketogenicznej, prezentując jej zarówno korzyści jak i potencjalne zagrożenia.
Dieta ketogeniczna jest planem żywieniowym, który skupia się na spożyciu dużej ilości tłuszczu (75-90% zapotrzebowania energetycznego), umiarkowanej ilości białka (10%) i minimalnej ilości węglowodanów (3%). Opiera się na trzech solidnych posiłkach dziennie, które muszą być odpowiednio zbilansowane zgodnie z powyższymi proporcjami. Diety ketogeniczne (DK) zyskały dużą popularność, zwłaszcza wśród osób dążących do idealnej sylwetki.
Zaletą diet wysokotłuszczowych i niskowęglowodanowych są skutki metaboliczne prowadzące do utraty masy ciała, co przyczyniło się do ich popularności w społeczeństwach borykających się z problemem nadwagi i otyłości (R. Nazurewicz, 2007). Dieta ketogeniczna przyciąga również uwagę ze względu na brak typowego dla diet redukcyjnych dyskomfortu. Pomimo że pierwsze dni, a czasem nawet tygodnie adaptacji do diety keto mogą być nieco trudne, wielu ludzi odczuwa znaczną poprawę samopoczucia.
Dieta ketogeniczna zdobywa uznanie za swoją smaczność, zwłaszcza wśród osób, które wcześniej wypróbowały różne restrykcyjne diety. Jest często postrzegana jako bezpieczna dla osób cierpiących na cukrzycę. Znajduje również zastosowanie w leczeniu takich schorzeń jak zespół Retta, zespół Draveta, padaczka z napadami miokloniczno-astatycznymi, stwardnienie guzowate (J. Kudła, B. Wanot, C. Michalski, 2020).
Wśród minusów diety ketogenicznej warto zwrócić uwagę na fakt, że uczucie ciągłego głodu jest tłumione przez intensyfikację pracy hormonu odpowiedzialnego za czynności motoryczne układu pokarmowego. Długotrwałe działanie nasilonej sekrecji cholecystokinino-pankreozyminy może prowadzić do wprowadzenia mechanizmu kontroli spożycia pokarmu, typowego dla anoreksji.